MARK POLDNER
Al enige tijd wilde onze oudste dochter koe knuffelen. Het leek haar geweldig om tegen zo’n groot en warm lichaam te liggen. Volgens de insiders werkt dit bloeddrukverlagend en kom je volledig tot rust. Dus een cadeau voor haar verjaardag was gauw gevonden. Via collega kwamen we zaterdagmorgen terecht in Beets bij Els en Gerard Milatz van de Kastanjehoeve.
We waren met ons zessen inclusief haar vriendin uit Japan die zij leerde kennen in Californië tijdens haar studie op een “international college”. Leuk om te zien dat die meiden daarna met elkaar contact houden in de driehoek USA – Japan – Europa. Haar Japanse vriendin was nu twee maanden over en zij wilde ook graag mee met cow hugging, a typical dutch tradition want dat kennen ze echt niet in Japan. Vanwege haar aanwezigheid werd samen met Els en Gerard afgesproken dat de voertaal “Westfries Engels” zou zijn.
Het was een prachtige ochtend en na een hartelijke ontvangst met koffie en appeltaart kregen we als opwarmer een kwis met vragen als: hoeveel magen heeft een koe ( 4 ) , hoeveel liter melk geeft een koe gemiddeld per dag ( 35 ), hoeveel water drinkt een koe gemiddeld ( 100 ), hoeveel kilo voer eet een koe gemiddeld ( 65 ) en hoeveel liter schijt een koe ( 65 ). Uiteraard grote hilariteit binnen de groep en met name bij onze Japanse vriendien. Zij komt uit Hiroshima en dan hebt je het over een stad waar de burgerbevolking in 1945 zwaar is getroffen. Zij gaf aan dat de impact binnen haar familie nog steeds groot is en dat jaarlijks de ramp wordt herdacht. Triest is dat heden ten dage nog steeds de burgerbevolking op diverse plaatsen in de wereld wordt getroffen door oorlog en machtswellust.
Vervolgens kregen we een rondleiding over het boerenbedrijf en de melkstallen met jong vee, de melkkoeien en een enkele actieve stier. Het melkquotum is per 1 april jl. afgeschaft en Gerard melkt met zijn zoon circa 80.000 liter per maand en dat moet naar 100.000 liter gaan groeien. Momenteel bouwen zij een nieuw huis even verder op en is het de bedoeling dat de zoon het bedrijf gaat overnemen.
En eindelijk mochten we de wei in om te gaan knuffelen. De koeien waren een uurtje daarvoor ontsnapt en liepen nog wat onrustig rond. Zij waren nieuwsgierig en angstig tegelijk en eigenlijk waren wij dat ook wel een beetje. Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid en komen ze naar je toe. Grote lijven met natte neuzen en lange tongen van schuurpapier die je besnuffelen en likken ( lees kwijlen ). Els gaf aan dat Max 1 en 2 ( de meisjesnamen waren op…..) vaak rustig waren en die lagen inderdaad lekker te herkauwen. Voorzichtig er naar toe en ja hoor we mochten er tegen aan gaan liggen. Wat een bijzondere ervaring: lekker warm, de regelmaat van hun ademhaling en heel relaxt in het zonnetje.
Els en Gerard: Geweldige bedankt, we hebben er erg van genoten!